انواع شبکه‌های بلاکچین

شبکه‌های بلاکچین به عنوان یک فناوری نوظهور و مبتنی بر رمزنگاری و توزیع متمرکز از طریق شبکه‌های جهانی، دستخوش توسعه و تحولات فراوانی شده‌اند. بلاکچین عموماً به عنوان یک ساختار داده‌ای شناخته می‌شود که از بلوک‌های متوالی تشکیل شده است. اما در عین حال، شبکه‌های مختلفی وجود دارند که در طراحی و عملکرد آنها تفاوت‌های قابل توجهی وجود دارد. در زیر به بررسی برخی از مهم‌ترین انواع شبکه‌های می‌پردازیم:

شبکه‌های بلاکچین عمومی (Public Blockchains):

شبکه‌هاي بلاکچین عمومی، شبکه‌هایي هستند که برای همه عموم قابل دسترسی هستند و هیچ محدودیتی در استفاده از آنها وجود ندارد. در این نوع شبکه‌ها، هر فردی می‌تواند به عنوان یک شرکت کننده در فرآیند تولید بلوک‌ها و تأیید تراکنش‌ها شرکت کند.

شبکه‌های بلاکچین خصوصی (Private Blockchains):

در مقابل شبکه‌هاي بلاکچین عمومی، شبکه‌هاي بلاکچین خصوصی محدود به یک گروه خاص از شرکت‌ها یا افراد هستند. در این نوع شبکه‌ها، تنها اعضای انتخاب شده توانایی تولید بلوک و تأیید تراکنش‌ها را دارند. این نوع شبکه‌ها معمولاً برای استفاده در سازمان‌ها و شرکت‌ها برای بهبود کارایی و حفظ حریم خصوصی استفاده می‌شوند.

شبکه‌های بلاکچین کنسرسیوس (Consortium Blockchains):

شبکه‌هاي بلاکچین کنسرسیوس مجموعه‌ای از سازمان‌ها یا شرکت‌ها هستند که در فرآیند تولید بلوک و تأیید تراکنش‌ها شرکت می‌کنند. این نوع شبکه‌ها به طور معمول توسط گروهی از شرکت‌ها یا سازمان‌ها که با هم همکاری می‌کنند، مدیریت می‌شوند. هر عضو در این شبکه توانایی تولید بلوک را دارد، اما برخی از عملکردهای مدیریتی و کنترلی بر عهده یک گروه انتخاب شده است.

شبکه‌‌های بلاکچین هیبریدی (Hybrid Blockchains):

شبکه‌های بلاکچین هیبریدی ترکیبی از شبکه‌هاي بلاکچین عمومی و خصوصی هستند. در این نوع شبکه‌ها، بخشی از فعالیت‌ها به صورت عمومی انجام می‌شود و بخش دیگر به صورت خصوصی. این مدل معمولاً برای مواقعی استفاده می‌شود که نیاز به شفافیت و قابل ردیابی عملیات عمومی و در عین حال حفظ حریم خصوصی و کنترل برخی از عملکردها وجود دارد.

شبکه‌‌های بلاکچین جانبی (Sidechains):

شبکه‌‌هاي بلاکچین جانبی به شبکه‌هایی اشاره دارند که به عنوان شبکه‌های فرعی مستقل از یک شبکه بلاکچین اصلی وجود دارند. این شبکه‌ها می‌توانند برای اجرای قراردادهای هوشمند یا ارائه ویژگی‌های خاص دیگر به عنوان یک لایه فرعی استفاده شوند. اتصال بین شبکه‌های جانبی و اصلی معمولاً از طریق پل‌ها (bridges) صورت می‌گیرد.